Monako Wikipedia, Wolna Encyklopedia

W efekcie jest to obszar pagórkowaty, malowniczo otoczony górami i wodą. Historyczne stare miasto jest położone na półwyspie znanym jako Skała Monakijska, otoczonym z trzech stron urwiskami. Niemal cały obszar państwa jest zabudowany i zachowały się jedynie skromne pozostałości naturalnej roślinności. Mimo tego, państwo jest zaskakująco bogate w zieleń urządzoną, taką jak skwery, parki, ogrody, a nawet dachy budynków. Aż 1/4 terytorium Księstwa znajduje się na gruntach pozyskanych od morza, a w najbliższych latach mają dojść kolejne.x.com/wonacocasino_pl

Monako od dekad przyciąga elity całego świata i jest znane z blichtru oraz bogactwa, mimo tego posiada ciekawą ofertę turystyczną dla szerokiego grona odwiedzających. Skromna siła militarna powodowała jednak, że Monako praktycznie zawsze uzależnione było od któregoś z silniejszych mocarstw. Przez większość czasu była to Francja, choć występowały od tej reguły wyjątki – na przykład w XVI wieku Monako znajdowało się pod protektoratem Hiszpanii, a w XIX wieku Sardynii. Bywały też momenty, jak w czasach rewolucji francuskiej, że pełnię władzy w księstwie przejmowała Francja. Chcąc wybrać się z Nicei do Monako mamy do wyboru kilka opcji.

Kontrolę nad Mentoną i Roquebrune, stanowiącymi 95% terytorium i 80% ludności. Francja w zamian za 4,1 mln franków w złocie i obietnicę budowy linii kolejowej, ukończonej w 1868 r. Książę Karol III miał pod swoją władzą 1,5 km² ziemi i 1,5 tysięczne miasteczko.

• Niektóre ulice, przede wszystkim na Skale Monakijskiej, są zamknięte dla pojazdów nie zarejestrowanych w Księstwie lub pobliskim departamencie Francji.
• Na skalistym klifie w zachodniej części księstwa znajduje się Jardin exotique de Monaco.
• Przy założeniu, że przyjedziemy rano i wyjedziemy bliżej wieczora, to przy dobrej organizacji i efektywnym rozplanowaniu dnia powinno udać nam się odwiedzić wszystkie najważniejsze atrakcje Monako w ciągu jednego dnia.
• Monako to jednak nie tylko ekskluzywne restauracje, hotele czy butiki, ale też warte uwagi muzea oraz ogrody i parki, których jak na rozmiary tego miniaturowego państwa jest zaskakująco wiele.

Blisko 78% mieszkańców wyznaje katolicyzm, poza tym bezwyznaniowcy i niewielkie mniejszości protestanckie, judaistyczne i muzułmańskie. W Monako zatrzymuje się on na kilku przystankach (w tym w porcie i w dzielnicy Monte-Carlo). W sezonie letnim potrafi być zatłoczony, więc najlepiej wyruszyć z Nicei wcześnie rano, gdy podróżują nim głównie miejscowi, a nie turyści. Bilet papierowy za pojedynczy przejazd ważny jest przez 30 minut od pierwszego skasowania i pozwala na swobodne przesiadki w czasie jego trwania. Pamiętajmy tylko, że do środka pojazdu wchodzimy przednim wejściem i zawsze kasujemy bilet.

Historia Księstwa zaczyna się z grecką kolonią Monoikos założoną przez starożytnych Greków. Na przełomie XIII i XIV wieku Skałę Monakijską opanował Franciszek I Grimaldi, zakładając dynastię rządzącą terytorium do dziś. Wraz z Mentoną i Roquebrune Monako tworzyło niezależny kraj o obszarze 25 km², który w 1633 r. W owym czasie głównym źródłem utrzymania była uprawa cytrusów i świadczenie usług żeglarskich obcym państwom, przede wszystkim Francji. Jedyny dworzec kolejowy w księstwie (Gare de Monaco-Monte-Carlo) znajduje się pod ziemią, na terenie dzielnicy Monte-Carlo.

Przyległe tereny Francji są również gęsto zabudowane, tworząc ponad stutysięczną aglomerację. W czasach starożytnych swoje osady portowe posiadali tu Fenicjanie (którzy na słynnej monakijskiej Skale czcili bóstwo imieniem Melkart), Grecy, Ligurowie oraz Rzymianie. Spoglądając na topografię terenu trudno dziwić się popularności tej okolicy – w końcu najstarsza część Monako powstała na skale, wysokiej na blisko 62 m.

Pomnik Franciszka Grimaldiego

Książę może rozwiązać parlament w każdym momencie, co implikuje nowe wybory, które muszą odbyć się w przeciągu three miesięcy. Jak dotychczas, wszyscy książęta Monako pochodzili z dynastii Grimaldi. Monako, jak i całe Lazurowe Wybrzeże leży w strefie klimatu podzwrotnikowego o łagodnej śródziemnomorskiej odmianie. Zimy w księstwie są wilgotne i łagodne, zaś lata suche i ciepłe.

Film opowiada o tym, jak największy na świecie wynalazca, magik i producent czekolady w nieprawdopodobny sposób stał się ukochanym Willy Wonką, którego znamy dzisiaj. Monako – niewielkie miasto-państwo położone w Europie Południowej nad Morzem Śródziemnym w obrębie Riwiery Francuskiej. Jest to najmniejszy w pełni uznany kraj świata posiadający rdzenną ludność i będący członkiem ONZ; za mniejsze niezależne państwo uznaje się jednak Watykan.

Przepiękna Sala Tronowa, Sala Niebieska, Sala Złota oraz Galeria Lustrzana. Monako to rozpalające wyobraźnię państwo-miasto słynące z bogactwa, najstarszej panującej europejskiej monarchii oraz malowniczego położenia nad Morzem Śródziemnym. Mimo niewielkiego rozmiaru księstwo to rokrocznie przyciąga nawet 1,5 miliona turystów, którzy odkrywają je spacerując pośród niewyobrażalnie drogich jachtów oraz luksusowych samochodów. Ponieważ Księstwo Monako jest jednocześnie państwem i miastem, równolegle z instytucjami państwowymi funkcjonują instytucje miejskie o podobnych kompetencjach i zakresie działań. Przykładem tutaj może być Rada Komunalna – ciało odpowiedzialne za administrowanie czterema dzielnicami miasta. Składa się z 15 członków, wybieranych w wyborach powszechnych na 4 lata, i burmistrza, wybieranego przez tę piętnastkę.

Bilet wstępu kosztuje 19€ dla dorosłych i 12€ dla dzieci w wieku 4-17 lat. Sytuacja ta była pokłosiem krwawego konfliktu dwóch stronnictw rywalizujących w okresie średniowiecza na terenie dzisiejszych Włoch. Bezpośrednio przy pałacu odsłonięto pomnik Franciszka (fr. François, wł. Francesco) Grimaldiego zwanego Przebiegłym, pierwszego władcy Monaco z rodu Grimaldich. Jeśli dobrze przyjrzymy się jego dłoni to zauważymy, że sięga po skryty za habitem miecz.

Przy placu znajduje się też najbardziej znana lokalna kawiarnia – Café de Paris, a dosłownie kawałek dalej stoi Hotel de Paris, najsłynniejszy ze wszystkich monakijskich hoteli. Neoromańska katedra pod wezwaniem Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia (fr. Cathédrale de Notre-Dame-Immaculée lub w skrócie Cathédrale de Monaco) stoi w południowo-zachodnim krańcu starego miasta. Wzniesiono ją dopiero w ostatniej ćwierci XIX wieku, w miejscu zburzonej w 1874 roku średniowiecznej katedry św. Do budowy wykorzystano biały kamień wydobywany w sąsiednim La Turbie. Na szczęście w księstwie funkcjonują ułatwiające przemieszczanie się darmowe windy oraz ruchome schody.

Komunikacja Miejska W Monako

Tuż obok znajduje się port, a całość posiada naturalną ochronę składającą się z dwóch barier – od północy są to wysokie wzniesienia, a od południa morze. O tym, że w relacji gracz-kasyno górą jest niemal zawsze druga strona najlepiej świadczy fakt, że rodowitym mieszkańcom Monako zabroniono wstępu do wszystkich salonów gier. Na spokojną wizytę w muzeum warto zaplanować około dwóch godzin.

Sporą część sumy zainwestował w budowę resortu nadmorskiego z kasynem, nazwanego na jego cześć Monte Carlo. Klimat i liberalne prawo hazardowe jak na ówczesne czasy zaczęły przyciągać elity całego kontynentu. Po II wojnie światowej Monako zaczęło przyciągać śmietankę Hollywood ze względu na głośny ślub księcia Rainiera III z aktorką Grace Kelly. Monako jest położone na zboczu Alp Nadmorskich nad Morzem Śródziemnym.

Podstawowe Informacje

Książę powołuje przewodniczącego rady i trzech innych członków, pozostała trójka wybierana jest przez monarchę spośród kandydatów wysuniętych przez Radę Narodową. W Monako odbywa się znany doroczny wyścig samochodowy Grand Prix Monako Formuły 1, jeden z oryginalnych wyścigów Formuły 1. Na terenie księstwa jest także klub piłkarski AS Monaco FC grający w lidze francuskiej. Należy pamiętać o bezwzględnym pierwszeństwie pieszych na przejściach, ograniczeniu prędkości do 50 km/h, ograniczeniach dla wjazdu z przyczepami kempingowymi. Niektóre ulice, przede wszystkim na Skale Monakijskiej, są zamknięte dla pojazdów nie zarejestrowanych w Księstwie lub pobliskim departamencie Francji. Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc parkingowych, praktyczniejsze jest poruszanie się pieszo lub transportem publicznym.

Monako posiada dobrze funkcjonującą sieć autobusów miejskich, dzięki której można łatwo dotrzeć w każdy zakątek małego państwa. Obecnie istnieje sześć linii miejskich wzmocnione przez linię nocną i promenade osobowy w Porcie Herkulesa. Linia nr 2 łączy większość atrakcji turystycznych (Stare Miasto, Port Herkulesa, Monte Carlo, Dworzec Kolejowy, Ogród Egzotyczny). Bilet jednorazowy kosztuje 1,50€ lub 2€ u kierowcy, bilet dobowy 5,50€ (stan na styczeń 2018). W 1191 roku port, wraz z sąsiednimi zabudowaniami, trafił w ręce morskiej republiki Genui. Około sto lat później, 8 stycznia 1297 roku, Skała Monakijska została podstępem zdobyta przez siły Franciszka Grimaldiego, który w przebraniu franciszkańskiego mnicha przekroczył bramy twierdzy i wpuścił swoich ludzi.

Ta atrakcja Monako powinna przypaść do gustu wszystkim pasjonatom historii motoryzacji. Książę Rainier III dał się poznać nie tylko jako wielki budowniczy, ale również jako olbrzymi miłośnik samochodów. Przez czterdzieści lat zgromadził i odrestaurował około a hundred zabytkowych pojazdów (i to nie tylko samochodów, gdyż w jego kolekcji znalazły się również dawniejsze środki transportu takie jak karoce).

Fort Antoine należy do najbardziej interesujących przykładów praktycznego wykorzystania historycznej architektury w Monako. Konstrukcja ta powstała na skraju słynnej Skały Monako na początku XVIII wieku, a jej pierwotnym zadaniem była ochrona dostępu do Portu Herkulesa. W 2024 roku ogród egzotyczny pozostanie zamknięty z powodu renowacji! Informacje o ponownym otwarciu pojawią się na oficjalnej stronie ogrodu.

Stadion Ludwika Ii

Najtańszym środkiem transportu jest autobus linii 607 jadący w kierunku Mentony, który oferuje przyjemne widoki po drodze, a do tego jest tani – bilet na pojedynczy przejazd kosztuje 2,50€. Aż cztery hektary odzyskanej od morza dzielnicy Fontvieille przeznaczono na rozległy park miejski. Jego północną część od 1984 roku zajmuje ogród różany założony przez księcia Rainera III. Władca Monako chciał uczcić nim pamięć swojej żony Grace Kelly.

Monako to państwo-miasto w południowej Europie, nad Morzem Śródziemnym, na Wybrzeżu Lazurowym. Mimo tego, warto przestrzegać podstawowych zasad bezpieczeństwa, szczególnie w czasie dużych wydarzeń takich jak Grand Prix. Monako jest monarchią konstytucyjną rządzoną przez ród Grimaldich, aktualnym władcą jest Albert II. Państwo posiada podpisany traktat o współpracy z Francją, przez którą ma bliskie związki z Unią Europejską. Samorząd terytorialny miasta Monako i obszar księstwa są jednokładne, mają jednak odrębne kompetencje.

Jest mocno związane z Francją, z którą utrzymuje bliskie stosunki dyplomatyczne. Francja w 1919 roku wraz z podpisaniem traktatu wersalskiego zobowiązała się do obrony suwerenności Monako oraz ochrony kraju przed agresją militarną. W zamian za ochronę Monako miało zagwarantować Francji strefę wpływów. Traktat z Wersalu został zreformowany podczas spotkań przedstawicieli obu krajów w roku 1945 oraz 1963. Książę musi skonsultować się z Radą Koronną przed podpisaniem umów międzynarodowych, rozwiązaniem Rady Narodowej, przyznaniem obywatelstwa i innymi ważnymi decyzjami. W jej skład wchodzi 24 członków, wybieranych w wyborach powszechnych na kadencję trwającą 5 lat.

Wstęp jest zazwyczaj darmowy, ale wymagana jest wcześniejsza rezerwacja. Więcej informacji możecie znaleźć tutaj (wymagane jest skorzystanie z translatora). Obecny wygląd Portu Herkulesa jest efektem przebudowy zakończonej w 2002 roku. Dla wielu osób jego największą atrakcją są zacumowane tu o każdej porze roku luksusowe jachty, w tym największe jednostki świata.

Najbliższym międzynarodowym portem lotniczym jest Nicea-Lazurowe Wybrzeże we Francji. Z niego istnieje możliwość dojazdu koleją, autobusem (45 min), albo helikopterem do heliportu znajdującego się w osiedlu Fontvieille (7 min). Jest to jedno z najgęściej zaludnionych państw świata, a 100 percent ludności mieszka w mieście. Rdzenna ludność księstwa, Monegaskowie, stanowi zaledwie 21,5% mieszkańców. Francuzi stanowią ponad 28% ludności, Włosi 18,5%, Brytyjczycy 7,5%, a pozostałe 24,5% obywatele około one hundred forty państw.

Wzdłuż portu ciągnie się bulwar Alberta I (Boulevard Albert 1er), który w maju zamieniany jest w tor Formuły 1, o czym przypominają monumenty związane z monakijskim Grand Prix. Bilet wstępu kosztuje 10€ dla dorosłych i 5€ dla dzieci w wieku 6-17 lat. Miłośnicy motoryzacji mogą na miejscu spędzić spokojnie około godziny lub dłużej. Aktualne informacje o cenach oraz zasadach/godzinach wstępu można znaleźć na oficjalnej stronie organizacji zarządzającej kasynem.

Aktualne dni i godziny otwarcia sprawdzimy na oficjalnej stronie. Najbliższa okolica kasyna określana jest czasem Carré d’Or (co moglibyśmy przetłumaczyć jako Złota Dzielnica), czym nawiązano do licznych luksusowych sklepów się tam znajdujących. Będąc na miejscu warto zajrzeć do centrum handlowego Metropole (Metropole Shopping Monte-Carlo), którego wnętrza z karraryjskimi marmurami oraz kryształowymi żyrandolami przypominają bardziej pałac aniżeli galerię handlową. Przed kasynem rozciąga się najbardziej elegancki z miejskich placów (Place du Casino), przy którym nietrudno wypatrzyć luksusowe auta najdroższych światowych producentów.

Do pomocy służą liczne windy ułatwiające pokonywanie wzniesień. Księstwo posiada ciekawą ofertę turystyczną dostępną dla większości turystów. Składają się na nią zabytki, muzea, zieleń miejska, wydarzenia kulturalne i sportowe, restauracje, życie nocne.

Po wizycie w Muzeum Oceanograficznych warto wybrać się na krótki spacer do sąsiadującego z nim ogrodu św. Marcina (Jardin st Martin), którego ścieżki prowadzą po zboczu Skały Monako. Władza ustawodawcza dzielona jest pomiędzy księcia i Radę Narodową. Władca wnosi projekty ustaw, a Rada przyjmuje je lub odrzuca w drodze głosowania.

Językiem urzędowym jest francuski, a narodowym dialektem – monegaski (odmiana włoskiego). Większość ludności potrafi się posługiwać po angielsku, a także w innych językach, jak włoski czy rosyjski. Ze względu na niewielki rozmiar, po księstwie łatwo poruszać się na pieszo. Większość ulic jest zaopatrzona w chodniki, istnieją też strefy o ograniczonym ruchu.

Od 1866 jest w unii celnej z Francją, a od 1918 Francja uzyskała prawo do stacjonowania wojsk na terenie Monako i zatwierdzania zawieranych przez to państwo umów międzynarodowych[2].

Na oficjalne uznanie niepodległości Monako trzeba było poczekać aż do XVI wieku. Jako pierwszy przychylił się do tego król Francji w 1512 roku, a dwanaście lat później podążyli za nim cesarz Karol V wraz z papieżem. Pierwszym księciem Monako został w 1612 roku Honoriusz II, rozpoczynając tym trwający do dziś okres monarchii. W autobusie istnieje również możliwość płatności zbliżeniowej własną kartą – za jeden przejazd zapłacimy 1,50€, ale obowiązuje maksymalny dzienny restrict wydatków w wysokości 5,50€. Wspomniana plaża Larvotto (Plage du Larvotto) położona jest na północno-wschodnim krańcu księstwa, i co typowe dla większość Riwiery Francuskiej – więcej na niej kamyczków (żwiru) niż piasku. Każdego roku, oprócz nagrody głównej, przyznawane są również wyróżnienia dla największych gwiazd z dawnych lat.

Demografia

Stan taki rozpoczął się w 1911 roku, kiedy to przyjęto konstytucję tego państwa. Na jej mocy książę zachował pozycję głowy państwa, ale szereg uprawnień przeszło w ręce innych ciał i instytucji. Część autorów traktuje (błędnie) historyczne dzielnice jako oddzielne miasta. W 1918 roku podpisano porozumienie pomiędzy Monako a Francją, które doprowadziło do bliskiej integracji obu państw. Monako zobowiązało się wspierać politycznie i finansowo większego partnera, a Francja zagwarantowała księstwu bezpieczeństwo militarne oraz suwerenność. Obszar na którym rozwinęło się dzisiejsze Monako posiada bardzo bogatą historię osadnictwa – najstarsze znaleziska archeologiczne nie pozostawiają wątpliwości, że pierwsi osiedleńcy pojawili się tu już w epoce kamienia.

Najbardziej znanym obiektem na terenie dzielnicy jest słynny kompleks Casino de Monte-Carlo z kasynem oraz operą w środku, za projekt którego odpowiadał Charles Garnier, twórca Opéry Garnier w Paryżu. Wielu turystów odwiedza katedrę by podejść do grobu księżnej Grace Kelly, amerykańskiej aktorki i zdobywczyni Oskara, która poślubiła władcę Monako, księcia Rainiera III. Jej życie przerwał tragiczny wypadek samochodowy, po którym zmarła na skutek odniesionych obrażeń. Na jej sarkofagu układane są świeże róże, które miała tak ubóstwiać.

Początki większego z monakijskich portów sięgają pierwszych lat poprzedniego stulecia. Jego pomysłodawcą był książę Albert I, który zasłynął jako fundator opisanych przez nas Muzeum Oceanograficznego oraz Ogrodu Egzotycznego. W 1901 roku rozpoczął on projekt budowy nowego portu, który mógłby wesprzeć handel księstwa oraz zapewnić miejsce dla większej ilości jachtów. Położony na sporej wysokości Ogród Egzotyczny (Jardin exotique de Monaco) należy do najciekawszych atrakcji Monako. Oprócz wspaniałych widoków na okolicę może on pochwalić się również około tysiącem gatunków kaktusów oraz sukulentów pochodzących z Meksyku, Indii, Ameryki Południowej czy Afryki i Madagaskaru.

Powszechnie występują tu sadzone przez człowieka różne gatunki palm. Na skalistym klifie w zachodniej części księstwa znajduje się Jardin exotique de Monaco. Do zwierząt lądowych dziko żyjących w Monako należą sarna europejska, lis rudy i łasica pospolita[10].